GauGin I & II

GauGin London Dry Gin.

Vandaag nemen we een nieuwe Belgisch - Spaanse gin onder de loep, eentje die we eigenlijk al ruim een maand geleden leerden kennen en reeds uitgebreid mochten testen in het bijzijn van de ontwerper. “Belgisch – Spaans” zeg ik, omdat de roots van deze gin in Spanje liggen, maar hij wordt wel in België geproduceerd.

Laten we beginnen met die “roots”:

De GauGin is het geesteskindje van de heer Paul Van Den Heuvel, een uitgeweken Belg die zich gevestigd heeft in het Andalusische dorpje Gaucin.

In Gaucin beheert Paul een boerderij van ongeveer 16 hectare groot die vol staat met allerhande bomen die noten, kastanjes, sinaasappels en citroenen voortbrengen. Paul kweekt er ook een groot assortiment kruiden: rozemarijn, salie, lavendel, tijm, ...

Het dorpje Gaucin ligt op een hoogte van 700m en het is deze hoogtegraad die er eigenlijk voor zorgt dat al het fruit en de kruiden van hoge kwaliteit zijn.

Door de hoogte zakt de temperatuur in de winter immers tot tegen het vriespunt maar ze zorgt er ook voor dat het in de zomer niet snikheet wordt in Gaucin waardoor het fruit langer nodig heeft om te rijpen en het suikergehalte dus heel hoog ligt.

Hoe hoger het suikergehalte, hoe gemakkelijker het is om hier alcohol van te maken en hoe puurder en beter de alcohol zal zijn.

Naast het kweken van vruchten en kruiden houdt Paul zich ook bezig met het maken van honing en het is nu juist deze honing die aan de basis ligt van dit nieuwe gin verhaal!

Paul speelde al een hele tijd met het idee om een bier te maken met zijn honing, maar hij miste daar de kennis en de know how voor.

Tijdens een etentje in het sterrenrestaurant “Pure C” van Sergio Herman dronk Paul op een dag een erg lekker biertje en vroeg zich af of de producent geen interesse zou hebben om zijn honingbiertje te brouwen. Om een lang verhaal een beetje korter te maken: na een tijdje kwam Paul uit bij Bas en Hildegarde Van Ostaden van Bassets Craft Distillery die we al kennen van de Bassets en de Message gin.

Na het proeven van deze gins verlieten ze het idee van een honingbier en begonnen ze samen na te denken over de creatie van een gin.

Paul vertelde Bas en Hildegarde over zijn boerderij in Spanje en nodigde hun uit om ter plaatse te komen proeven van zijn heerlijke vruchten en kruiden. Zo gezegd, zo gedaan, Bas en Hildegarde bezochten Paul tijdens hun vakantie en al snel na het proeven twijfelde Bas er geen moment meer aan dat hij van deze superieure vruchten een hele lekkere gin zou kunnen maken. Sterker nog: hij maakte zelfs meteen twee variaties! De GauGin I  (sinaasappel) en II (citroen) waren geboren!

De botanicals die de producenten vrijgeven zijn:

• jeneverbessen
• sinaasappels
• wilde rozemarijn
• wilde tijm
• lavendel
• wilde salie

Daarnaast worden nog andere ingrediënten gebruikt, maar die blijven geheim.

TASTING NOTE:

GauGin I :

Neus:

Het eerste waar ik aan moet denken is de geur van de sinaasappelplantage die ik elk jaar bezoek op vakantie, zo eentje die vol hangt met rijpe vruchten.

Cointreau is het tweede dat me voor de geest komt, je kan dus gerust zeggen dat de sinaasappel overduidelijk aanwezig zijn.

Een vrij zoete neus maar met een rare twist in. Wat zou dat zijn? Het lijkt wel een licht gerookte kruidigheid zoals van gerookte rozemarijn. Waar die rokerigheid vandaan komt kan ik niet zeggen, ik dacht zelfs dat ik ernaast zat, maar na elke proefronde kreeg ik het, dus het zit er wel degelijk in.

Daarna komen de jeneverbessen, samen met een bescheiden florale geur (oranjebloesem?)

Na toevoeging van water wordt hij nog fruitiger, de sinaasappels doen duidelijk hun werk, maar de Cointreau maakt wel plaats voor een iets minder zoete toets, iets wat me doet denken aan Spa Orange. Ja, ik weet het, het klinkt echt belachelijk, maar ik bedoel het niet negatief!

Je zou eigenlijk ook simpelweg kunnen zeggen dat de sinaasappelen de geur voor 90% overheersen.

Smaak:

Een vrij zoete aanzet met weeral overduidelijk sinaasappel, kruidig pikant is hij ook! Mooi vettig rond is het volgende wat ik krijg, en weeral zo een licht gerookte kruidigheid, rozemarijn, koriander, liswortel, jeneverbessen en een aangename rondheid van amandelnoten.

Na toevoegen van een paar druppels water verdwijnt de kruidigheid een beetje en komt het fruitige nog meer naar voren.

Finish:

Een lange droge finish met een mooi bitter einde.

De gin is lekker dik in het glas en laat vrij dikke tranen achter na het walsen.

GauGin II :

NEUS:

Onmiddellijk veel complexe florale geuren, rozemarijn,  salie en jeneverbessen, ook de citroen laat zich gelden maar zonder te overheersen, koriander is er ook. Het is eigenlijk wel een vrij zoetige neus, zeker na toevoeging van een paar druppels water. Ik heb er lang over nagedacht maar toen had ik het: gekonfijte citroen!  Wellicht krijg ik die geur door het gebruik van engelwortel.

Smaak:

Hier heb ik overtuigend kruiden als rozemarijn en salie, een echte frisse kruidenkoek. Dan komt de koriander er bij en wordt hij licht pikant. De liswortel en de amandel zitten er terug in en zorgen ook hier weer voor een mooie rondheid van alle smaken samen.

Net zoals in de neus is de citroen ook hier meer  aanwezig op frisheid dan als basissmaak.

Ik omschrijf hem nog het best als een complex, fris en  kruidig beestje die de binnenkant van mijn lippen mooi droog maakt.

Finish:

De finish is lang met een kruidige droogheid die mooi eindigt met een honingachtig aroma, maar hij is zeker niet zoet!

Gin & tonic:

We kregen het voorrecht om Paul onze perfect serves voor te schotelen en samen met hem een aantal combo’s te mogen testen tot ze goed bevonden werden! 

GauGin I:

Tonic:

Ik opteer hier voor de Erasmus Bond Classic of  de Thomas Henry Tonic. Deze twee pure tonics laten de gin mooi doorkomen.

Garnituur:

Ik opteer voor een mediterraans koppel van sinaasappelzeste en een klein takje rozemarijn, samen met een paar Tasmaanse peperbessen.

GauGin II :

Tonic:

Door het complexere DNA van deze gin kies ik hier voor de Erasmus Bond Botanical. Deze tonic zorgt voor een droge, frisse Gin & Tonic die de complexiteit hoog in het vaandel draagt.

Garnituur:

Hier kunnen we twee richtingen uit: ofwel accentueren we de citrus en dan kies ik voor een combinatie van citroentijm en een zeste van citroen, ofwel  brengen we de kruidigheid naar voren en dan opteer ik voor een blaadje salie met een zeste van citroen.

Conclusie:

De beide Gaugins zijn perfect in balans maar ook compleet verschillend!

De I is extreem fruitig, maar wel met een droge, bittere finish.

De II daarentegen is een kruidige, complexe gin met een ondertoon van citroen.

Je kan dus gerust zeggen dat er in het GauGin gamma voor elk wat wils is!

Score:

Omdat mijn wederhelft en ik allebei fan zijn, wil ik zowel de GauGin I & II altijd in mijn bar staan hebben!

De sinaasappel versie voor mijn wederhelft en de complexe kruidige citrus versie voor mij.

Daarom geef ik de GauGin I een welverdiende 4,3 op 5!

Omdat mijn persoonlijke voorkeur uitgaat naar de GauGin II krijgt die een mooie 4,4 op 5.

 Scores:

0 op 5 staat voor:

Opgepast! Afblijven! Hier word je blind van!

Tussen 1 en 2 op 5 staat voor :

Juist goed genoeg om de afvoer mee te ontstoppen!

Tussen 2 en 3 op 5 staat voor:

Enkel geschikt om mijn verfborstels mee uit te wassen!

Tussen 3 en 4 op 5 staat voor:

OK, dit is gin, maar verder ook niets en vind ik niet meer de moeite om te kopen

Tussen 4 en 4,4 op 5 staat voor:

Alright! Nu komen we er! Hier word ik al blij van! Die ga ik zeker nog eens kopen!

Vanaf 4,5 op 5 staat voor: 

Yes! Geef me meteen maar een hele doos! Heel erg mijn ding! Top twintig materiaal!

5 op 5 staat voor:

Is nog niet gemaakt of ben ik in de 457 gins die ik al geproefd heb nog nooit tegen gekomen!

De verdeling van dit pareltje is oa in de handen van Heinz Van Roye.

Neem zeker ook eens een kijkje op

Www.gaugin.world

Auteur:  G.V. van Gin Ur Way

Eindredactie : K.H. van G&Teasing

Zonder toestemming van de auteur mag niks uit deze tekst worden overgenomen!

Mean Louie's gin

Toen we vorige maand bij G&Teasing en Gin UR Way gecontacteerd werden door de mensen achter MeanLouie’s Gin werd onze nieuwsgierigheid meteen geprikkeld. Een Belgische (cold) compound gin? Daar moesten we het fijne van weten!

 

MeanLouie’s Gin is een product van drie vrienden: Bjorn De Winter, Martijn Vermeulen en Lode Claus (jullie misschien bekend als zaakvoerder van Kruiden Claus uit Kruishoutem).

Ook al lijken logo en naam van de gin zo weggelopen uit de film “Gangs of New York” van Martin Scorsese, de etymologie er achter is heel wat eenvoudiger: de gin dankt zijn naam aan een samensmelting van enkele letters uit de namen van de ontwerpers!

 

Oorspronkelijk wilde het drietal met hun gin naar een distilleerderij trekken om hem daar te laten produceren, maar toen ze enkele vrienden van hun “protogin” lieten proeven (een experimenteel mengsel dat ze zelf thuis maakten), besloten ze de productie in eigen handen te houden en onafhankelijk te blijven. Dat verklaart meteen hun keuze om te opteren voor een compound of “bathtub gin” en niet voor een gedistilleerde.

 

Deze manier van produceren is historisch gegroeid in Amerika tijdens de drooglegging, de zogenaamde “Prohibition”,die de productie en de verkoop van alcohol illegaal maakte van 1920 tot 1933. Ondernemende Amerikanen zetten al gauw een tegenbeweging op poten die niet alleen leidde tot het ontstaan van de zogenaamde “speakeasies” (ondergrondse clubs die enkel toegankelijk waren met een paswoord en waar illegaal sterke drank werd geschonken) maar ook “boose cruises” naar het buitenland tot gevolg had en aanleiding gaf tot grootscheepse smokkel en “bootlegging” (smokkelaars verstopten de flessen in hun hoge laarzen of “boots” en plakten ze vast tegen hun benen of “legs”, vandaar de term).

Een andere manier om gin op de markt te brengen en zo aan de steeds grotere vraag te voldoen was natuurlijk zelf illegaal gaan stoken. Het produceren van “moonshine”, zo genoemd naar het nachtelijk stoken van sterke drank, enkel bijgelicht door de gloed van de maan om geen argwaan te wekken, werd populair. Gin was daarvoor een dankbaar product omdat het, in tegenstelling tot bijvoorbeeld whisky of rum, geen rijping op houten vaten nodig had. Het mengen van een basisalcohol met een essentie van jenever en aanlengen met water, dat hadden de Engelse gin shops in de vorige eeuw al geleerd, was makkelijk thuis te doen. De ideale plaats om dat te doen was de badkamer, de ideale mengkuip met de beste afmetingen daarvoor was ... de badkuip! Vandaar dat illegale gin tijdens de prohibition bekend ging staan als “bathtub gin”!

 

Het procédé is vandaag aan een revival toe, denken we maar aan het succes van Butler’s Gin of zeker aan dat van de Professor Cornelius Ampleforth’s Bathtub Gin. Ook onze drie vrienden gaan dus op een gelijkaardige manier te werk: er wordt een alcohol van 96% aangekocht bij een lokale stokerij waarin ze met de hand geplette jeneverbessen een hele poos laten macereren. Daarna worden gedroogde en verse botanicals toegevoegd, die op hun beurt een tijd weken in het macereervat. De ruwe gin wordt vervolgens aangelengd met water tot op 37,5 graden, het Europese wettelijke minimum voor gin. Daarna wordt alles dubbel gefilterd en eigenhandig op flessen getrokken, gelabeld en genummerd. Elke “batch” heeft een maximale productiecapaciteit van 50 halve liter flessen. Omdat de makers niet de ambitie hebben om hun gin in elke drankcentrale aan de man te brengen, deels vanwege de beperkte productiecapaciteit, deels om het exclusieve karakter te bewaren, is Mean Louie’s Gin enkel online via http://www.ginkingshop.com/ te verkrijgen.

Leuk en lovenswaardig detail: per verkochte fles gaat een halve euro naar een goed doel, de Vrienden der Blinden uit Koksijde!

Deze Mediterranean is de eerste gin in het Mean Louie’s Gin gamma en verwijst naar de vele roadtrips die de drie vrienden de laatste jaren maakten rond de Middellandse Zee. We kunnen onze lezers nu al exclusief verklappen dat er al plannen zijn voor een tweede gin, gebaseerd op een reis naar Amerika!

 

Botanicals:

• jeneverbessen
• rozemarijn
• gedroogde citroenverbena
• korianderzaad
• kardemom
• roze peperbessen
• verse limoen
• sinaasappelzeste
• een aantal botanicals die de makers "geheim" willen houden.

 

Goed, tijd om te proeven! Dat doet Glenn van Gin UR Way naar goede gewoonte steeds blind en zónder vooraf reviews te lezen of de samenstelling van de botanicals te kennen, om zich niet te laten beïnvloeden. Het is immers al te gemakkelijk om door middel van wat knip-en-plak-werk nietszeggende “proefnotities” samen te harken, een kwalijke gewoonte die helaas schering en inslag is in het ginwereldje.  

 

Tastingnote door Gin UR Way:

 

Neus:

Het eerste waar ik aan moet denken is de geur van verbrande koffie die dan evolueert naar karamel. Daarna komen de kruiden er bij, maar wel de geur van frisse kruiden, genre citroenverbena. Kardemon en citrus krijg ik ook, daarna komt er een heel lichte geur van rozemarijn en citroentijm bij. Jeneverbessen zitten er natuurlijk ook in, maar dan wel in hun puurste vorm.

 

Smaak:

Direct vrij pikant (zeker voor “maar” 37,50%), kruidig, vrij speciaal (door de jeneverbessen, straks meer daarover),de eerste nip zit hoog op citrusfruit, dan komen er citroenverbena en citroenmelisse bij en ook de kardemon. De rozemarijn komt iets sterker door dan bij de geur. Wat ik zeker ook krijg zijn ongecompliceerde jeneverbessen! Ik spreek zelfs van “vuile” jeneverbessen, die een licht verbrande smaak geven. Dat komt natuurlijk omdat we hier te maken hebben met een compound gin die na maceratie niet meer opnieuw opgestookt is, waardoor er een beetje “vuile” smaken achterblijven. Let wel, ik zeg eigenlijk beter “ruwe” smaken, want “vuile” klinkt negatief en dat is het absoluut niet.

 

Finish:

Middellange, licht plakkerige afdronk die mooi pikant eindigt.

 

Conclusie:

Die is eerder tweeslachtig. Ben je op zoek naar een gin met historische ruwe smaken dan zit je hier zeker aan het juiste adres. Ben je evenwel op zoek naar een zuivere gedistilleerde gin die zacht is van smaak, dan blijf je hier beter van weg.

Wie houdt van een karaktervolle, vrij ruwe, op kruidige citrussmaak gebaseerde gin moet deze Mean Louie zeker eens een kans geven! Een gin met ballen!

 

Score: 4/5 (puur) en 3,7/5 (in een G&T)

 

Gin & Tonic:

Tijdens de lange en lastige zoektocht naar een perfect serve deed Mean Louie zijn naam alle eer aan: een ventje dat – zoals op het etiket – “gemeen” uit de hoek kan komen! Waar veel tonics faalden en niet het gewenste smaakeffect opleverden, hield G&Teasing het op een combo met Britvic, verse citroenverbena en een partje limoen, terwijl Gin UR Way koos voor een mix van 1724, citroenverbena en een zeste van sinaas. Als doorgewinterde gindrinkers waren beiden het echter roerend eens: puur is ie op zijn best!

 

Auteurs: K.H. van G&Teasing en G.V. van Gin UR Way

Eindredactie : K.H. van G&Teasing

Zonder toestemming van de auteurs mag niks uit deze tekst worden overgenomen!

 

 

Helsinki dry gin

Helsinki Dry Gin.





Vandaag reizen we naar het Hoge Noorden, meer bepaald naar Teurestamo in Finland.
Teurestamo is vooral gekend als het vleesverpakkings-district, maar wij gaan ons concentreren op de gin.

Het project “Helsinki gin” is er eentje van 3 vrienden die na lange tijd hun gezamelijke passie (sterke dranken) in de praktijk wilden brengen. Mikko Mykkãnen (master Distiller), Kai Kilpinen (marketing) en Séamus Holohan (ondernemer) waren eigenlijk eerst van plan om whisky te produceren, maar zoals tegenwoordig steeds meer het geval is zijn ze ook gin en Aquavit gaan maken, hoogwaarschijnlijk om genoeg cash flow te hebben om de rijpingstijd van hun whisky te overleven.
Het was echter geen evidentie om in Finland sterke drank te stoken want er gold sinds de wet van 1913-1932 nog steeds een verbod op het distilleren van alcohol. Na lang onderhandelen konden ze in 2014 hun distilleerderij eindelijk openen.
De warmte die door de stookketels geproduceerd wordt recycleren ze op een unieke manier: rond de schoorsteen bouwden ze een sauna! Een soortgelijk systeem wordt ook bij de whiskydistilleerderij Bowmore op Isle of Islay toegepast, daar gebruiken ze de energie om het plaatselijk zwembad te verwarmen!


De gebruikte botanicals zijn:
• Jeneverbes
• Koriander
• Citroen zeste
• Sinaasappel zeste
• Venkel
• Engelwortel
• Rozenblaadjes
• Vossenbes
• Liswortel

 

Tastingnote:


Neus:
Het eerste wat me opvalt is een frisse muntachtige geur, dan komen de jeneverbessen, dennenbomen krijg ik ook.
Je kan gerust zeggen dat hij een mooie ronde geur heeft en dan bedoel ik dat alle geuren er mooi gebalanceerd in zitten maar geen één er bovenuit steekt. De koriander komt terug, maar ook niet overheersend.

Na toevoeging van enkele druppels water wordt hij mooi geparfumeerd en floraal. Wat me ook opvalt is dat hij een zoete geur krijgt.


Smaak:
Weer een fris begin, dan komen de jeneverbessen. Floraal is hij ook, of beter gezegd: ik proef de bloesems. Dan krijg ik citrus fruit, maar zeker niet veel, meer in een onderliggende rol. Vrij pikant is hij wel.

Een paar druppels water toevoegen verandert eigenlijk niets aan de smaak, enkel het pikante wordt een beetje verzacht.


Finish:
Een middellange finish die de mond vrij droog achterlaat.


Gin en tonic:

Wat de tonic betreft ga ik hier de kaart trekken van de fruitige Markham Tonica. Die zorgt effectief voor een vrij fruitig resultaat, maar wel met een mooie droge finish.

Mijn andere perfect serve is die van de Belgian Gin Club, eigenlijk een gezamelijke actie van hen met Kriskookt.be en Gin UR Way.

Hiervoor gebruikten we de Erasmus Bond Dry Tonic, waardoor je minder de fruitige toetsen krijgt, maar het eindresultaat natuurlijk wel heel droog wordt.

Garnituren:

De garnituren die wij hier toevoegen zijn een mooie zeste van sinaasappel, wat Tasmaanse peperbolletjes en een paar gedroogde rozenblaadjes.

The Belgian gin club gaat dan weer jeneverbessen, 4 à 5 bevroren vossenbesjes en een zeste van roze pompelmoes toevoegen.


De lekkere foodpairing die Kris uit zijn koksmuts getoverd heeft is er eentje met gemarineerde en gegrilde zalm, gebakken bospaddenstoel, croutons van roggebrood en dille.
Kijk zeker eens op de webpagina www.kriskookt.be voor meer receptjes!

Conclusie:

Ik kan hier kort en bondig zijn: deze gin zal een mooie uitbreiding zijn in jullie collectie!


Score:
Ik geef 4/5, een gin die ik zeker nog eens zal kopen!


Auteur:  G.V van Gin Ur Way
Eindredactie : K.H van G&Teasing

Zonder voorafgaandelijke toestemming van de auteur mag niks uit deze tekst worden overgenomen!

Sipsmith London dry gin English version!

At the request of a few English followers, I have translated the Sipsmith review. enjoy it!




SIPSMITH GIN





Launched in 2009, the Sipsmith Gin is the brainchild of three Briton gin-lovers who decided to produce a gin without any compromise on quality.





Sam Galsworthy and Fairfax Hall grew up together in Cornwall and are longtime friends. When they decided to found a micro-distillery in London, the very first in a period of 200 years, both did work in the world of spirits, but none had any experience in distilling alcoholic liquids.



Hence they turned their attention to an experienced craftsman, Jared Brown. Brown however didn’t want to get involved without the guarantee that he could make an authentic, high-quality gin without compromises. It sounded like music to the ears of our two Cornish friends !



Acquiring a licence proved to be very difficult and took more than two years. Since the famous Gin Act of 1751, no law allows for distilling only a small volume of alcohol !

You can easily state that “The Sipsmiths” were true pioneers, opening the way for the more or less 80 micro-distilleries active in the UK at the moment.



Sipsmith’s first distillery was housed in the former residence of Michael Jackson, no not the singer, but the famous beer and whisky expert. Originally the gin was produced in their 300 litre still “Prudence”. To fulfil the ever rising demand for Sipsmith Gin, the three pioneers had to think bigger.  Sipsmith left its original location and moved to Chiswick.



A new still was acquired, an exact copy of “Prudence”, which they baptised “Patience”. Demand kept rising and soon after “Patience”, the collection of stills saw a third member : big sister “Constance”, a still of 1500 litre this time.



The Sipsmith Gin is produced with the so-called “one shot” regime. The exact quantities of botanicals are distilled in this regime, in contrast with the more traditional regime of doubling the quantities, what results in a time advantage. To live up to its legendary quality, only the very best botanicals, imported from all over the world, make their way to the distillery and this specific “one shot” distillation regime.



On the market, one can find lots of “London Dry” gins, but Sipsmith is one of the few that are actually distilled in London.



London Dry designates in the first place a quality norm, in the second place a production method : after distilling the spirit, only water can be added to the spirit (to arrive at the correct alcohol percentage).



The name Sipsmith refers to the ancient, traditional blacksmith craft and its logo makes, according to Kurt Heddebauw of G&Teasing, expert at the matter, allusion on the rich history of gin-making.


The Sipsmith logo depicts an alchemist working with an alembic featuring a swan’s neck, referring to the form of the traditional copper boilers used in the distilling process. The white swan refers to the second phase of the alchemists process, the so called “albedo” or “ablutio”, whiteness or purification, the exaltation of the soul, in the Great Work, seeing the light, rinsing away impurities with aqua vitae.



Four gins carry the name Sipsmith : the Sipsmith Dry Gin, the Sipsmith V.J.O.P., de Sipsmith Sloe Gin (a gin based on sloe berries, an English tradition) and the Sipsmith Summer Cup (an English alternative for our summer sangria).



On top of that come the very exclusive Sipsmith Raffles 1915 (an exclusive gin for the Raffles Hotels & Resorts), the Sipsmith House of Commons gin (an exclusive gin for the visitor centre of the Houses of Parliament, basically the same gin as the Dry Gin, but bottled at 40,7%) and the Sipsmith Olympics (distilled for the Olympic Summer Games of 2012 in the UK).


One of these is owned by GinUrWay and this bottle is a collector’s item given the fact that its content is the standard Dry gin.

Today we take a closer look at standard Dry and the V.J.O.P. version :





Sipsmith Dry Gin.





Its botanicals :


1. Juniper berries from Macedonia
2. Coriander seeds from Bulgaria
3. Angelica root from France
4. Liquorice root from Spain
5. Orris root from Italy
6. Almonds, grinded, from Spain
7. Cassia pipe from China
8. Cinnamon from Madagascar
9. Oranges from Sevilla
10. Lemon peel from Spain

Sipsmith V.J.O.P.

Launched in 2013, V.J.O.P. stands for “Very Juniper Over Proof”, thus a Navy Strength Gin, produced with an excess of about 75% juniper berries.

The distillation regime also differs from the standard version. Its distillation takes place in 3 phases :

1. A larger quantity of juniper berries macerates in basic alcohol.

2. After 3 days of maceration, the basic botanicals with an extra dose of juniper berries are added to the boiler.

3. Extra juniper berries are added at the top of the boiler, in a giant “tea bag”, through wich pass the alcohol vapours : the so-called “vapour infused distilling”.

Tasting note :

Sipsmith London Dry :

Nose :

My immediate impression : pinewood, followed by coriander, orange and juniper berry.

One notices immediately that this is an Old Style gin with a small, modern twist to it.

Taste :

Lots of juniper berries at first, followed by coriander, beautifully supported by lemon, candied orange and an oriental sweet spiciness.

I don’t mean that this a sweet gin, but it contains a spiciness that reminds me a bit of a spice shop in the Grand Bazaar in Istanbul, Turkey.

Finish :

The aftertaste is, as it should be in a real London Dry Gin, rather dry with juniper and tints of citrus.

Gin Tonic:

I will be combining this gin with Fever Tree tonic.

The soft, fruity character and the soft bitters of this tonic will blend perfectly with this gin.

Garnish :

Lemon zest and orange, combined with a few dried juniper berries.

Sipsmith V.J.O.P. :

Nose :

This gin rolls his muscles ! This is of course due to the 57,7% alcohol strength, causing the nose to be rather closed. Superfluous juniper, immediately coriander, noticing that other scents and perfumes are there but taken prisoner by the high alcohol content. Adding a few drops of water releases these hidden scents !

Having mentioned pinewood in my tasting note on the Standard Dry gin, I have to repeat here but pinewood after a warm summer storm.

 Our readers certainly know what I mean : the nice scent you get when you go out for a walk in the woods after a beautiful summer day to seek shadow and fresh, cool air. Heavenly !

The nose gets round with floral scents, lemon also, accompanied by a perfume in the good sense of the word ! Of course, juniper abound.

Taste :

I can state that I Have the same little “problem” as with the nose : not withstanding that the first nip comes in softly and velvety, juniper and coriander dominate. Adding a few drops of water, releases all the other tastes and they are many !

The gin turns a little bit sweet with juniper up front, followed by coriander, orange, lemon and pepper, rather spicy pepper. It dries the back of my lips, whilst remaining beautifully round. Even an earthy taste appears. Really good !

Finish :

Long aftertaste with a nice dry bitter ending !

Gin & Tonic :

The combination I preferred is the one with the East Imperial Burma : a nice dry Gin & Tonic, but with a fruity twist.

The V.J.O.P. is so characterful that it easily matches this strong tonic !

Garnish :

I would like to keep it simple this time too without unnecessary frills.

Lemon zest, orange zest and a few juniper berries are more than enough.

I must admit that in my opinion, both gins, Standard and V.J.O.P., have no need at all for any garnish whatsoever !

Conclusion :

I’m very positive about these gins ! In both tasted products, the passion for quality of those making these gins is more than obvious.

The V.J.O.P. is my preference since I like gins featuring a convincing, dry juniper. If your preference is a more fruity gin with a nice dry twist, then go without a doubt for the Standard dry Sipsmith.

Go! Go! Go to the gin shop and buy one - or better still - both versions of Sipsmith ! You will not regret it !

My score for both :

Standard Dry gin : a very good 4,3/5.

V.J.O.P. : an even better 4,5/5. This score puts the V.J.O.P. in my TOP 20.

A little detail : each bottle has a code on it. Entering this code on the Sipsmith website will inform you of the production date and an even that took place on that day.

My code : LDG/367

Event :

Jan 29th 2013

Passionately Crazy

Batch No : LDG/367 Bottles : 470

We're all very passionate and definitely a bit crazy here at Sipsmith and so inevitably we all love the images from the African Cup of Nations fans. This is definitely one of our favourites though. This batch is dedicated to the passionately crazy/ crazily passionate Niger fan after his team LOST 3-0.

#GinTonic

Author:  G.V. van Gin Ur Way

Review : K.H., G&Teasing

Without prior written consent of the author, nothing in this text can be used!

Sipsmith London dry

SIPSMITH GIN.




De Sipsmith gin is het geesteskindje van 3 Britten met een voorliefde voor gin die bij de lancering in 2009 een authentiek product voor ogen hadden en geen enkele toegeving wilden doen op gebied van kwaliteit.


De goede vrienden Sam Galsworthy en Fairfax Hall groeiden samen op in Cornwall. Toen ze in 2007 het plan opvatten om de allereerste micro distilleerderij in London op te richten sinds 200 jaar, werkten ze beiden wel in de drankenwereld maar had geen van hen ook maar enige ervaring met het stoken van alcoholische dranken.


Daarom wenden ze zich tot de ervaren distilleerder Jared Brown, die echter niet zomaar in het project wilde stappen. Hij wilde de absolute garantie dat hij een authentieke, kwaliteitsvolle gin mocht maken zonder toegevingen te doen. Het klonk de vrienden als muziek in de oren!


Het verkrijgen van een licentie liep echter geenszins van een leien dakje en nam maar liefst twee jaar in beslag omdat er sinds de beruchte Gin Act van 1751 gewoon geen wet meer bestond die toeliet om alcohol te stoken in een kleine oplage!


Je kan gerust zeggen dat “de Sipsmiths” pioniers geweest zijn die de weg hebben bereid voor de ruim 80 micro distilleerderijen die op dit moment in Engeland werkzaam zijn.


De eerste distilleerderij bevond zich in het voormalige huis van Michael Jackson, de beroemde bier- en whisky kenner.
Oorspronkelijk werd de gin enkel gestookt in hun 300 liter grote stookketel “Prudence” maar na een tijdje werd de vraag naar de Sipsmith Gin zo groot dat ze verplicht werden om uit te breiden. De oorspronkelijke locatie in Hammersmith werd dan ook verlaten voor een grotere vestiging in Chiswick.


De drie kochten een extra stookketel die ze “Patience” doopten, een exacte kopie van “Prudence”. Om aan de steeds steigende vraag te kunnen voldoen werd kort daarop de familie nog eens uitgebreid met grote zus “Constance”, een ketel van 1500 liter.


De Sipsmith Gin wordt gemaakt volgens de zogenaamde “one-shot” methode.
Bij dit proces wordt de exacte hoeveelheid botanicals gedistilleerd, in plaats van te werken met een verdubbeling van de hoeveelheid, wat nochtans een tijdsvoordeel zou opleveren.
Om zeker te zijn van de legendarische kwaliteit gebruikt men alleen de beste botanicals van over de hele wereld en opteerde men specifiek voor dit productieproces.


Er bestaan veel "London Dry” gins, maar Sipsmith is één van de weinige gins die er ook echt vandaan komt.


London Dry is behalve een kwaliteitsnorm ook de aanduiding van een productiemethode: na distillatie mag er behalve water (om de gin tot het juiste abv te verdunnen) niets meer worden toegevoegd aan de spirit.


De naam van de gin verwijst naar de ambachtelijke traditie van het smeden en ook het logo maakt volgens Kurt Heddebauw van G&Teasing, specialist ter zake, een allusie op de rijke geschiedenis van gin.
Het beeldt een alchemist af die aan het werk is met een distilleerkolf eindigend in een zwanennek, naar de vorm van de klassieke koperen ketels waarin alcohol werd gestookt.
De witte zwaan is een verwijzing naar de tweede fase in het alchemistisch proces van de verheffing van de ziel, het zogenaamde “albedo” of “ablutio” (witheid of zuivering) in het Grote Werk waarbij men het licht zou zien en onzuiverheden zou wegwassen met aqua vitae (levenswater). ( zie logo)

Bij Sipsmith maken ze 4 versies : de Sipsmith Dry Gin, de Sipsmith V.J.O.P., de Sipsmith Sloe Gin (op basis van sleedoornbessen, een typisch Engelse traditie) en de Sipsmith Summer Cup (een Engelse variant op de zomerse sangria).

Daarnaast zijn er nog de zeer exclusieve Sipsmith Raffles 1915, ( exclusief voor de Raffles Hotels & Resorts) , de Sipsmith House of Commons gin (exclusief voor het bezoekerscentrum van het Engelse Parlement, dezelfde gin als de standaard versie maar dan gebotteld op 40,7%) en de Sipsmith Olympics (gemaakt voor de Olympische Zomerspelen van 2012 in Engeland.

Gin UR Way heeft er hiervan eentje in zijn bezit en dit is een collectors item want de inhoud is eigenlijk de standaard Sipsmith Dry Gin)

Vandaag bespreken we de standaard en de V.J.O.P. versie.

Sipsmith Dry Gin.

De gebruikte botanicals zijn:

1. jeneverbes uit Macedonië
2. korianderzaad uit Bulgarije
3. engelwortel uit Frankrijk

4. zoethoutwortel uit Spanje

5. liswortel uit Italië
6. gemalen amandelen uit Spanje
7. kassiepijp uit China
8. kaneel uit Madagascar

9. sinaasappels van Sevilla

10. citroenschil uit Spanje

Sipsmith V.J.O.P.

Deze werd gelanceerd in 2013 en V.J.O.P. betekent: “Very Juniper Over Proof”, een Navy Strenght Gin dus, met ongeveer 75% meer jeneverbessen.

Het distilleerproces verschilt ook van de standaard versie, want die gebeurt in 3 stappen:

Ten eerste wordt een veel grotere hoeveelheid jeneverbessen gemaceerd (geweekt) in de basisalcohol.

Na 3 dagen macereren worden de basisbotanicals samen met nóg meer jeneverbessen toegevoegd aan de stookketel.

Daarbovenop worden nog eens extra jeneverbessen bovenaan in de stookketel gestopt , maar dan in een grote “theezak” waar de alcoholdampen door gaan: de zogenaamde “vapour infused distilling”.

Tastingnote:

Sipsmith London dry:

Neus:

Waar ik direct aan denk is een dennenbos, daarna komen er ook mooi koriander, sinaasappel en jeneverbessen bij.

Je merkt meteen dat dit een Old style gin is met een kleine moderne twist.

Smaak:

Onmiddellijk veel jeneverbes, daarna krijg ik koriander, mooi aangevuld met citroen, gekonfijte sinaasappel en een zoete, Oosterse kruidigheid.

Ik bedoel zeker niet dat hij zoet is, maar er zit een kruidigheid in die mij eigenlijk een beetje doet denken aan een kruidenstalletje op een plaatselijke markt in Turkije.

Finish:

De afdronk is, zoals het een echte London Dry Gin betaamt, eerder droog met jeneverbes en tinten van citrusfruit.

Gin tonic:

We gaan deze gin combineren met een Fever Tree Tonic.

Het zachte, fruitige karakter en de zachte bitterheid van deze tonic gaan perfect samen met de gin.

Garnituren:

Als garnituur gebruiken we hier een zeste van limoen en sinaasappel en dit in combinatie met enkele gedroogde jeneverbessen.

Sipsmith V.J.O.P. :

Neus:

Deze laat meteen zijn spieren rollen! Dat komt natuurlijk hoofdzakelijk door de 57,7% alcoholsterkte, die er voor zorgt dat de neus redelijk gesloten zit. Ik krijg natuurlijk overweldigend jeneverbes, koriander zit er ook meteen bij, maar je merkt dat er nog andere geuren achter zitten die gevangen gehouden worden door de hogere abv. Van zodra ik er een paar druppeltjes water bij doe komen die echter heel mooi naar voren!

Als ik bij de standaard Sipsmith al van een dennenbos sprak dan kan ik dat hier ook zeggen, maar dan eentje na een warm zomers onweer. De lezers zullen dat wel kennen: als je na een mooie zomerse dag ‘s avonds nog een wandeling gaat maken in het bos om de koelte op te zoeken, dan krijg je zo’n leuke, lekkere geur. Zalig!

Daarna wordt hij mooi rond op de neus met florale geuren, citroen krijg ik ook, samen met iets geparfumeerds en dat bedoel ik in de goede betekenis van het woord! De jeneverbessen blijven uiteraard de meeste aandacht opeisen.

Smaak:

Ik mag wel stellen dat ik hier hetzelfde “probleem” krijg: niettegenstaande de eerste nip vrij zacht en mooi vettig binnenkomt, krijg je hier ook enkel jeneverbessen en koriander. Gelukkig geldt hier hetzelfde als bij de geur, eens ik een paar druppeltjes water hebt toegevoegd komen al de andere smaken helemaal naar voren en het zijn er vrij veel!

De gin wordt een klein beetje zoetig met jeneverbessen up front , maar dan krijg ik koriander, sinaasappel, citroen en  peper, vrij pikant zelfs. Hij trekt de achterkant van mijn lippen mooi droog, maar blijft ook mooi rond. Er zit zelfs iets aards aan. Ja, echt lekker!

Finish:

Een lange finish met een mooi droog bitter einde!

Gin & Tonic:

De combinatie die ik het best vond is die met de East Imperial Burma: een lekkere, droge Gin & Tonic, maar met een mooie fruitige twist er bij.

De V.J.O.P. heeft zo veel karakter dat hij deze tonic met ballen gemakkelijk aan kan!

Garnituren:

Ik hou het ook nu heel simpel zonder franjes of speciale garnituur, gewoon simpel en goed.

Een zeste van limoen en sinaasappel en een paar jeneverbessen volstaan.

Ik vind zelfs dat beide gins, zowel de standaard als de V.J.O.P. eigenlijk helemaal niets nodig hebben!

Conclusie:

Ik kan hier enkel heel erg positief over zijn! Je proeft in beide gins de zin voor kwaliteit van de makers!

Mijn voorkeur gaat uit naar de V.J.O.P. omdat ik hou van gins met een overtuigende en droge jeneverbes.

Ben je echter liefhebber van een meer fruitige gin met een mooie droge twist, ga dan zeker voor de standaard Sipsmith.

Allez! Hop hop! Naar de gin shop en schaf jullie één of – beter nog! - beide versies van de Sipsmith aan! Jullie zullen er nooit spijt van krijgen!

Score:

De standaard versie geef ik een knappe 4,3/5, de V.J.O.P met heel veel overtuiging een mooie 4,5/5 en die komt daarmee recht in mijn top 20!

Nog een leuk extraatje: elke fles is voorzien van een code die je op de website kan ingeven en zo krijg je de productiedatum en een gebeurtenis van die dag!

Mijn code:  LDG /367

Gebeurtenis:

29th Jan 2013

Passionately Crazy

BATCH No:LDG/367  BOTTLES:470

We're all very passionate and definitely a bit crazy here at Sipsmith and so inevitably we all love the images from the African Cup of Nations fans. This is definitely one of our favourites though. This batch is dedicated to the passionately crazy/ crazily passionate Niger fan after his team LOST 3-0.

#GinTonic

#Sipsmithgin

#ginurway

#alcobrands

Auteur:  G.V. van Gin Ur Way
Eindredactie : K.H. van G&Teasing

Zonder toestemming van de auteur mag niks uit deze tekst worden overgenomen!